We spreken Spaans van vroeg tot laat, de tijdsklok is weer eens veranderd (-6 uur ten opzichte van Europa) en het is weer een graadje of wat warmer, soms zien we 35°C en méér op de thermometer staan (in de schaduw).
Bij onze aankomst in Santa Marta worden we ondergedompeld in een wereld van bedrijvigheid want er is een nieuwe Marina (lees:jachthaven) gebouwd en deze willen ze koste wat koste uitbouwen tot 'the place to be'.
Bij onze aankomst vallen we onmiddellijk middenin een heuse duikwedstrijd en dus is onze interesse onmiddellijk gewekt: een duikwedstrijd?
Ook hier wederom het gekende Lion-fish probleem (koraalduivel) en het fenomeen van "Lionfish to LionDish" wordt hier extreem beoefend. Om het probleem van de immense verspreiding van de koraalduivels aan te pakken worden er dag-wedstrijden georganiseerd in het jagen en vangen van deze 'killers van de riffen'.
Op deze dag worden er maar liefst 198 stuks gevangen, varierend van 8 to 47cm grootte, van enkele grammetjes tot zelfs 2kg zwaar. Maar niet enkel worden ze gevangen, ze dienen namelijk ook nog eens tot voedsel, want ze worden onmiddellijk gefileerd en omgetoverd tot lekkernij.
's Avonds zie ik maar liefst 50 mensen smullen van deze duivel, nu in verschillende verschijningsvormen, allemaal erg onschadelijk: pappilote, geroosterd, gebakken, gegrild,etc.
Tijdens de wedstrijd kwam ik voor de eerste maal in contact met iemand die daadwerkelijk serieus gestoken was door een koraalduivel. Een lelijke wonde, zwart/blauw getint door het ingespoten gif, puilde uit aan zijn middelvinger. De aanwezige ziekenwagen verleende de eerste zorgen, alhoewel er weinig zorg verleend kan worden. Enkel de wonde onderdompelen in heet water om het gif zoveel mogelijk te neutraliseren is een eerste zorg! (Hmmm, waar vertelde ik dit nog: inderdaad, tijdens de DAN HMLI-cursus, ofwel Hazardous Marine Life Injuries). Verder kan er een allergische reactie optreden op de ademhalingsorganen en dan is onmiddellijke opname noodzakelijk in het ziekenhuis, zoniet, dan is het de pijn 'uitzweten', een uurtje of 5 lang. Het "voordeel" is wel dat je went aan de steken, met andere woorden, volhouden in het vangen (en al dan niet gestoken worden) is de boodschap.
De gezellige grillade van koraalduivels en menig slokje lokaal Aguila-bier bracht al snel vele discussies op gang omtrent de wonderen onder en boven water maar de gesprekken gingen vooral over de 1ste Internationale Regatta van Santa Marta, de dag erna!
Zouden wij niet deelnemen? Zo moe als we waren na onze zeetocht, kon een Regatta ons echt niet meer bekoren en met veel plezier bedankten we voor de deelname. Schippers aan wal?
Maar een kleine kans bood zich aan toen ik in een gesprek met de Harbour-Master te horen kreeg dat ik wel meekom in de helicopter om luchtfotos van de regatta te maken en zeg nu zelf...moet ik daar nu NEE tegen zeggen?
Gewapend met mijn 350mm telelens zou ik de luchtfoto's van de regatta verzorgen, met alle plezier!
Karen zou aan de slag gaan met de video-camera voor een beeldverslag en samen werden we zo het pers-koppel van de marina, yachting-journalisten aan het werk.
De resultaten vind je terug op Youtube onder Marina Santa Marta en via hun website.
Het is een mooie dag geworden, de weersgoden lieten zich gelden met 40knopen wind, geloof me, dat is méér dan sportief. 13 boten in wedstrijd, 5 gaven op na 1 etappe wegens 'pech onderweg'.
De prijsuitreiking was indrukwekkend, de flessen rum vlogen de deur uit!
Ook wij werden bedankt voor het "zware" werk, met een korfje lekkers uit de streek, rum en nog eens rum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten