22 in het logboek

Inderdaad, 22 duiken was het getal na een week intensief duiken met Julie, Anne-Marie, Montira, Tony, Daisy, Karen en Jaklien!
Dan heb je natuurlijk weinig tijd om online een blog bij te houden, gezien het duiken toch wel wat van je dagtaak in beslag neemt, gezien we gemiddeld 45min per duik onder water zijn.
Het kantduiken in Bonaire is erg eenvoudig: duikflessen en duikset in de laadbak van de pick-up en je rijdt naar een duikstek die je uitkiest op de duikkaart...
Alle duikstekken zijn gemarkeerd met gele stenen langs de weg, waarop in zwarte letters de naam van de duiksite staat vermeld. Je kijkt vervolgens in de beschrijving van de duikplaats of hetgene dat je zoekt op die plek te vinden is, bv een wrak...
We bedoken de laatste week vele verschillende duikplaatsen maar de topvermelding blijft toch het huisrif van Belmar, alwaar de TTD-groep verbleef de afgelopen dagen.
Het huisrif is uitermate beschermd door zijn ligging en enkel toegankelijk voor de gasten van Buddy Dive hetgeen natuurlijk een beperkte 'aanwezigheid' van duikers ten gevolge heeft.
Het huisrif van Belmar heeft sinds 2010 ook een 'officieuze' naam gekregen, Sara's Smile. Voor diegene die er ooit duiken, zij zullen weten waarom. Ik persoonlijk mis haar aanwezigheid nog steeds en telkenmale ik mijn hoofd onder water steek, is zij als een buddy bij mij!

Duiken in Bonaire, de diverse duikplaatsen die we bezochten, het is de moeite voor elke duiker, ongeacht je duikniveau. Diepe duiken, macro leven, de nachtduiken, je kan ongelimiteerd doorduiken wanneer je denkt ge-daisy-drateerd (fonetisch lezen) te geraken.
Met een gemiddelde dagtemperatuur van 30°C, waaraan je trouwens snel gewend geraakt, kan je elk uur wel een dosis water gebruiken en dan bedoel ik, niet alleen in het drinkflesje!
De watertemperatuur zakt zelden onder de 28°C, het geheel past dan lekker in elkaar wanneer je ook nog eens weet dat het water even rustig/stil is als een gemiddeld zwembad.

De riffen staan vol met zachte en harde koralen, het macro leven is uitbundig, de vissen talrijk. Er is géén commerciële visserij in Bonaire, dus met andere woorden, de riffen munten uit in aanwezigheid van talrijke soorten vissen en aantallen, sommige zelfs problematisch (?).

Safe Bonaire, eat more lionfish!

De koraalduivel hoort namelijk niet thuis in Bonaire en is er toevallig (door menselijke fout) terecht gekomen en aangezien deze géén natuurlijke vijanden heeft, tja, dan loopt zoiets al snel uit de hand.
Maar gelukkig wordt er in Bonaire veel aan rifbescherming gedaan en is ook de kook-hype overgeslagen en deze twee laatste gecombineerd, bleek uit te monden in toegestane onderwaterjacht op de koraalduivel en diverse kookboeken om deze 'duivel' lekker op te eten. Misschien een toepasbaar idee voor de Rode Zee, alwaar ook vele koraalriffen overstelpt worden door koraalduivels.
De lokale duikers/duikgidsen doen dus absoluut hun best deze duivel te vangen en daarna lekker te grillen. De een zijn dood is de ander zijn brood!
Ook tijdens onze 22 duiken markeren we plekken waar koraalduivels rondzwemmen waarna we de lokale duikgids van Buddy Dive Belmar aan het werk zetten en hem voorzien van de informatie voor een lekker avondmaal. Daan deed zijn best en het Sara's Smile werd weer een beetje groter!