We gaan weer alle vier over op "oceaan" modus en zeilen weg van de ankerplek aan het paradijselijke palmeneiland Tintipan (deel van de San Bernadino archipel in Columbia) maar al snel laat de wind ons in de steek. De motor gaat aan en we cruisen verder over een windstille zee. Desondanks is er een serieus hoge deining, die Jakker lekker heen en weer laat slingeren. Opnieuw beweegt alles.
Maar vandaag heeft de zee vanalles voor ons in petto, het is onze "lucky day". we krijgen tot 3 maal toe gezelschap van hele families gevlekte dolfijnen, die uitbundig komen spelen in de boeggolf van de boot.
Het scenario gaat steeds als volgt:
Iemand van ons spot de zwarte vinnen wat verder op zee, vervolgens worden we allemaal wakker geschud uit het gehang op de boot en gaan we zo snel als mogelijk (remember de hoge deining) naar de boeg van de boot liefst gewapend met camera. De dolfijnen zwemmen meestal langs de boot, nog sneller dan we al varen op motor, en blijven zigzaggen in de boeggolf van de boot. Ze wisselen elkaar af, gaan dan weer even spelen in de hekgolf achter de boot. Ze hebben er duidelijk plezier in, soms hangen ze wel met een 6-tal voor de boot, het lijkt alsof ze tegen de onderkant van de Jakker geplakt hangen. Ongelooflijk hoe weinig moeite ze moeten doen om even snel als de boot te zwemmen, een fluitje van een cent. Superspeels draaien ze zich rond en bekijken ons terwijl wij hun bewonderen en recht in de ogen kijken. Wie kijkt hier naar wie??
Supervrolijk word je ervan. ik kan naar dit schouwspel blijven kijken. Als je er even mee bezig bent, kan je ze zelfs van elkaar onderscheiden aan de littekens op hun huid.
Natuurlijk vragen JM en ik ons af of ze zouden blijven rondzwemmen als we het water ingaan? De 3de groep blijft lang hangen en we wagen het erop. Nog steeds op open zee, motor uit, JM en ik in het water...de dolfijnen reageren schichtig en blijven ver van de boot als we in het water zijn. Zelf is ook wel even wennen met de hoge oceaan deining en de boot die wild op en neer gaat, je wilt niet te ver van de boot weg zwemmen maar ook niet te dichtbij zijn met deze golfhoogte.
Ik hou me vast aan een touw en JM begint te vrijduiken. Dat prikkelt hun nieuwsgierigheid en een groepje van 5 dolfijnen zwemt een beetje zenuwachtig rond. We horen ze constant communiceren met de typische harde klikgeluiden en de mooie sonar geluiden. Het lijkt wel alsof we temidden van een National Geographic documentaire rondzwemmen. Wat een super ervaring! Onvergetelijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten